Hervormde Gemeente Waarder

Aandacht voor elkaar

We moeten er wel enorm aan wennen. Social distance in acht nemen. Zo min mogelijk sociale contacten onderhouden. En dat merken we allemaal. De koffiegroepen van onze jongeren die niet doorgaan, de ouderen die bijna geen bezoek meer krijgen. Ik mag ook mooie dingen horen: ouderen die kaarten en tekeningen van kinderen door de brievenus krijgen. Laten we goed om ons heen zien of wij op één of andere (creatieve) manier iemand een dienst kunnen bewijzen. Daartoe hebben ook onze koning en premier Rutte ons opgeroepen. Zondagmorgen hoop ik te laten zien vanuit de tekst van Johannes 19:25-27 dat Jezus er ons ook toe oproept. Maar wat een verschil:  premier Rutte riep ertoe op, gezeten op een stoel in zijn werkkamer. En vele Nederlanders hebben er gehoor aan gegeven. Jezus roept ertoe op, hangend een kruis onder spot en hoon. Hoeveel te meer zullen wij dan Hem gehoor geven?   

Tegenstelling

Wat een tegenstelling. Als ik de hond uitlaat (in éénrichtingsverkeer op het kerkelaantje) dan hoor, zie en ruik ik de lente.  Aan de ene kant zoveel berichten over besmettingen, gevecht voor mensenlevens, dagelijks weer nieuwe doden, economische recessie enz. Anderzijds de lente: heldere zonneschijn, meerkoetjes die nestjes maken, bloesem in de kastanjebomen die op springen staat, vogels die zingen. Het is lente geworden. Ik denk aan Genesis 8:22. Daar zegt God na de zondvloed:  “Voortaan al de dagen van de aarde zullen zaaiing en oogst, en koude en hitte, en zomer en winter, en dag en nacht, niet ophouden.” De seizoenen zullen blijven komen en afwisselen. Want God is, ook onder de plaag van het  coronavirus, lankmoedig. Niet willende dat sommigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen.” (II Petrus 3:9) Een nieuw seizoen geeft aan: Gods lankmoedigheid duurt (nog!) voort. 

Stille tijd

Zelf merk ik dat de dagen er aan de ene kant stiller, aan de andere kant ook rommeliger op geworden zijn. Je hebt minder dingen in de agenda overgehouden, maar echt rustiger is het niet. Dat zullen denk ik zeker de gezinnen wel herkennen. Des te meer zou ik adviseren: breng (opnieuw) structuur aan in stille tijd. Want anders schiet die er zomaar bij in als het rommeliger wordt in huis. En laten we onze stille tijd nu met name laten vullen door lezen en mediteren over Jezus lijdensweg op weg naar Pasen. Dat het coronavirus ons daar toch niet van af zal trekken! Vanuit Frankrijk, jawel, van Marieke, kreeg ik een gedeelte ver James Fraser, zendeling China. Toen hij door weeromstandigheden geen vijfdaagse reis naar een volkstam in de bergen kon ondernemen, besloot hij die 5 dagen voor die stam te gaan bidden. En met grote zegen! 

In Bijbels licht

Van meerdere kanten wordt geprobeerd om dit tijdperk van het coronavirus te duiden in Bijbels licht. Goed om daarnaar te zoeken en over te lezen. Ik laat hieronder een enkel fragment volgen dat mij onder ogen kwam, soms ook aangereikt vanuit de gemeente. Wie meer wil horen kan heel goed terecht op de site ‘abcvanhetgeloof’ waar ds P.D.J. Buijs een evenwichtig geluid laat horen met als titel “Wat zegt de Bijbel over het coronavirus? “  Maar hier nu een gebed en een gedicht. 

Van ds A.A. F. van de Weg las ik het volgende

De crisis haalt op een bepaalde manier de jacht uit ons leven. Een zekere vertraging treedt op. Laten wij God bidden dat deze vertraging geestelijke verdieping oplevert, zodat het levende geloof geoefend en gestaald wordt en wij de verrassend actuele woorden van Thomas à Kempis nazeggen: „Op U dus, Heere mijn God, stel ik al mijn hoop en in U zoek ik mijn toevlucht; bij U breng ik al mijn noden en beproevingen, omdat ik van alles wat ik buiten U zie de krachteloosheid en onstandvastigheid ontwaar. Want een massa vrienden hebben baat mij niet, machtige helpers kunnen mij niet bijstaan, wijze raadslieden geen nuttig antwoord geven, boeken van geleerde schrijvers mij niet troosten, geen kostbaar bezit kan mij vrijmaken, geen afgesloten, liefelijk oord mij beveiligen, als Gijzelf mij niet bijstaat, helpt, versterkt, vertroost, onderricht en behoedt” (Navolging, boek 3, hoofdstuk 59). 

Dan het gedicht waarmee ik voor deze keer afsluit: (Auteur: Marry de Haan)

Een virus o zo klein,
Niet met het blote oog te zien.
Verspreidt zich wereldwijd.
De mensen zijn het vertrouwen kwijt.

De mens is in de war.
Hoe zal het ons vergaan?
Geen vertrouwen in de overheid.
Raak ik straks ook mijn baan nog kwijt?

Waar is dat sterke individu.
Die zelf zijn richting wel bepaalt.
Zich niets wil laten gezeggen.
Of een mening op laat leggen?

Experts moeten hun zegje doen.
Maar gissen ook maar wat.
Meer mensen worden ernstig ziek
Is dit nu al de piek?

Ziekenhuizen overvol
Te weinig personeel.
Is er wel capaciteit genoeg?
Wat hebben we nog voor de boeg?

Onzekerheid alom
De winkels raken leeg.
De beurzen staan dik in het rood.
De hele economie is uit het lood.

Het hele land ligt stil.
Evenementen worden afgelast.
We sluiten zelfs de kerken
Om het virus in te perken.

Wie had er ooit gedacht
Dat het eens zo ver zou komen?
Dat alles wat zo gewoon leek
In één klap helemaal bezweek.

Zet het u niet aan het denken?
Wie heeft hier eigenlijk de macht?
Zijn het de wereldleiders?
Maar ook bij hen ontbreekt de kracht.
We staan met lege handen.
Er is niemand die een antwoord weet.
We moeten toch wel gaan beseffen
Dat we onze hoofden omhoog gaan heffen?

Want in de hoge hemel.
Daar zit een machtig God.
Hij regeert over dood en leven.
En laat de hele mensheid beven.

Kom laten we ons dan buigen.
Voor zulk een groot en machtig God.
Ons leven leggen in Zijn hand.
Het hele mensdom, ook ons land.

Ontferm U over deze aarde.
Vergeef ons onze schuld.
Om Jezus wil die met Zijn dood.
Ons Zijn genade bood.

Het geeft ons rust in bange dagen.
Dat U de macht in handen hebt.
Om in onzekerheid en smart.
Te schuilen aan Uw vaderhart.

Uw en jullie D. Breure